De mens lijkt op een zucht,zijn dagen zijn als een voorbijgaande schaduw.
Buig Uw hemel, HEERE, en daal neer,raak de bergen aan, zodat zij roken.
Slinger Uw bliksem en verspreid hen,schiet Uw pijlen af en breng hen in verwarring.
Geloofd zij de HEERE, mijn rots,Die mijn handen leert om te strijden,mijn vingers om oorlog te voeren;
mijn goedertierenheid en mijn burcht,mijn veilige vesting en mijn, ja, mijn Bevrijder,mijn schild, tot Wie ik de toevlucht heb genomen,Die mijn volk aan mij onderwerpt.
HEERE, wat is de mens, dat U hem kent,de sterveling, dat U aan hem denkt?
Door de copyrights van de Herziene Statenvertaling kunnen we u hier slechts enkele verzen laten zien. U kunt de verzen van de Herziene Statenvertaling wel toevoegen aan uw liturgie.